خواست + گاری

            خواست + گاری

            قرار بود واسه سارا خواستگار بیاد . وای نمی دونید ، دل توی دلش نبود . حسابی

            دس پاچه شده بود . بهش گفتم نباید بذاری فکر کنه هل شدی . الان جواب نده . بگو

            ایشالا یک سال دیگه جواب قطعی مو می دم . اینجوری حساب کار دستش می یاد .

            می فهمه با کی طرفه . خیلیم دلش بخواد دختر به این ماهی باید براش از آسمون

            بندازن .

            سارا نگاهی مرموز تحویل من داد و گفت : وا چه حرفایی می زنی . می خواد بیاد

           خواستگاری نمی خواد که منو بدزده . ( چه ربطی داشت ) من هم با سردرگمی گفتم

           خب حالا. سارا نگاهی به ساعتش کرد و با خوشحالی گفت: وای الان پیداش میشه.

           هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود ، که صدای زنگ در به گوشمون رسید . سارا با

           عجله خودش و به طرف در هل  داد و با  لبخندی که احساس کردم ، الان همه ی

           دندوناش از دهنش سقوط می کنه ، صدا زد اومدم … کیه … الو … بله … شما

           … آهان … .

           خلاصه ترجیح دادم تا باز شدن در کلی بخندم . آقا داماد که تشریفشون رو آووردن

           ، تصمیم گرفتم نیشمو ببندم . چشمتون روز بد نبینه . آقا داماد با کت و شلواری که

           شبیه پیژامه ی  پدر بزرگ من بود و نیز عینک ته استکانی  مشکی و موهایی  که

           سیم ظرفشویی بود تا مو ( البته رنگ به رنگ شدن سارا هم بسیار دیدنی بود ) با

           تعارف سارا خودشو روی مبل انداخت .

           هنوز درست جا نگرفته بود که ، یک مرتبه مثل اسفند روی آتیش بلند شد و دسته

           گل شو که چه عرض کنم ، درخت سیب زمینی شو جلوی چشم سارا گرفت و گفت :

           تولدتون مبارک. با تعجب من و سارا و مکث کوتاه ما ، این خواستگار حواس جمع

           به خودش اومد و گفت : ببخشید برای یو . سارا دسته گل ، که با گلهای زرد ( دقیقا

           همون رنگی که سارا ازش متنفر بود ) تزئین شده بود رو با زحمت از اون گرفت و

           به زور در گلدان روی میز جا داد . ( نکته ی قابل توجه : اگر من جای گلدان بودم

           انفجارم حتمی بود ) و بعد به سمت آشپزخونه رفت تا برای خواستگار چای بریزه،

           که با صدای بلندی مواجه شد . ببخشید لطفا چای نباشه اگه قهوه تموم نکردید .

           با توجه به این که سارا توی آشپزخونه بود ، بنده ی چهره ی اون و ندیدم که به

          عرضتون برسونم . اما می شد فهمید که توپش حسابی پره .

           بعد از حدود بیست دقیقه سارا از آشپزخونه بیرون اومد . که در این فواصل آقا

           داماد یا نگاهشون به سقف چسبیده بود یا به کفش های اسپرت جگری شون که

           کاملا مشخص بود واکس مشکی خورده .

           در هر حال با اومدن سارا خانوم نگاه  آقا داماد ما  به اون چسبید . سارا سینی

           قهوه رو که محتوی دو فنجان که چی بگم ، دو لیوان قهوه بود جلوی آقا داماد

           گرفت و گفت : بفرمائید خونه ی خودتونه . البته بماند که داشتم از تعجب شاخ

           در می اووردم . ( لطفا به هیچ عنوان فکر نکید منظور داماد سر خونه ست ).

           آقا داماد گفت: اختیار خودتونه. اما بعدا در مورد خونه صحبت می کنیم . اجازه

           هست الان قهوه بردارم ؟؟؟ در حالی که سارا از اشتباهش خجالت می کشید ،

           گفت : نوش جون . آقا داماد لیوان قهوه رو برداشت و بی محابا نزدیک دهان

           برد و هنوز مقداری ننوشیده بود ، که دادی زد و گفت : خانم این قهوه چرا این

           قدر داغه ؟؟؟؟؟؟

           من و سارا نمی دونستیم باید بخندیم یا گریه کنیم . سارا که متوجه شده بود این

           آقا داماد مسلما نمی تونه کیس مناسبی باشه ، سعی کرد خیلی عادی برخورد کنه .

           در حالی که لیوان قهوه  روی میز جای می گرفت ، آقای روشن روان  با لبخندی

           بسیار ملیح که نشون می داد سه تا از دندونای مبارکشون افتاده ، گفت : ببخشید

          خانم شما چند سالتونه ؟؟؟؟ البته به قرن بگید که زیاد نشه . سارا که از سوال کاملا

          مسخره ی اون بهت زده شده بود ، جواب داد : نیازی نیست .

         من بیست و پنج سالمه . آقای روشن روان با قیافه ی خنده داری گفت : ربع کیلو …

         ببخشید ربع قرن . جای شکرش باقیه . تا ترشیدگی ربع قرن دیگه فاصله دارید .

         من که تا به حال چنین خواستگار عجیبی رو ندیده بودم ، سعی کردم هر چه سریع تر

         از خواب بیدار بشم . و تصمیم قطعی مو بگیرم ، که این خواب رو برای سارا تعریف

         نکنم . که مطمئن  بودم باید یک هفته  به عیادتش برم و در ضمن جعبه ی دستمال

         کاغذی هم یادم نره …………………..