دلتنگی من تمومی نداره

دلم گاهی وقتا که نه ... همیشه واسه روزای خاص زندگیم تنگ میشه. روزایی که دیگه محاله برگردن. انگار فقط خاطره شون میمونه که دل منو بسوزونن.

روزای ساده کودکی... روزایی که مامان پری موهامو می بافت و نوازشم میکرد.... روزی که پدربزرگ لبخندای عزیزش رو برای همیشه ازمون گرفت و برد برای فرشته ها.... روزایی که منو شهره جونم یکی بودیم، یه روح در دو بدن.......... روزایی که ......

(ببخشید خدا دیگه اشک مجال نمی ده) ........ من دلم برای همه اون روزا تنگ شده..... اون روزا دیگه به من برنمی گردن! مگه نه؟!

روزی که پدربزرگ رفت، آسمون گریه می کرد.... منم گریه می کردم... خدایا اصلن همه شهر گریه می کردن... خدا چرا بابای زندگی مو بردی پیش خودت؟ حسودی میکردی؟

روزی که مهسا رفت..... پرستو رفت.... خدایا فقط تو شاهدی چقدر رنجیدم....

درد دلم زیاده..... کم نمیشه.... تموم نمیشه.

ولی خدای مهربون به خاطر روزایی قشنگی هم که بهم دادی ممنونتم. 

مهمون بازی و خونه سازی . خوابیدن  بعدازظهرها زیر درخت تاک با انگورای ریش بابا. لی لی  تو حیاط. قهرای لاک پشتی من. عاشق قهرای اون زمونم. دوران مدرسه و مشقای نانوشته کودکی که واسه آخر شب بعد از اومدن از مراسم عروسی میذاشتم..... جشنای تولد.... خونه باغ پدربزرگ و پشت بومش... نامه هایی که بعد از هر قهر با شیطنت بین منو خواهرای گلم از پنجره رد و بدل میشد رو یادته خدا جون؟ توی اونا نوشته بودی: اینا فقط خاطره ان.

تا من بعد از همه اینا تازه بفهمم عشق و زندگی یعنی چی و بعد اینجوری بی تاب بشم.

قول میدم شاد باشم اما کمی دلتنگی همیشه با منه.

خدایا! روزای عزیزام یاسمنی

الهی آمین